Eerste volle werkdag

13-1
Zo dat was onze eerste echte werkdag.
Vanochtend om half 7 opgestaan. Evelien had bijna niet geslapen en een keer overgegeven en diaree gehad, gelukkig ging het in de loop van de dag weer wat beter. Vannochtend is Evelien daarom ook thuis gebleven, vanmiddag kon ze al weer met ons mee. Mijn buik is ook een beetje van slag, het loopt in ieder geval goed door.
Omdat een andere vrijwilliger ziek ben ik mee gaan naar het Nhip Cau project. Vanaf volgende week nemen wij hun klasjes over.
Het project was niet zo ver fietsen. Daar aangekomen uitleg gegeven dat de een ziek was en ik als nieuwe vrijwilliger de komende weken les ga geven.
Een iemand is doof, meerdere liepen moeizaam, 2 zaten er in een rolstoel en een aantal die niet zichtbaar afwijkingen hebben maar waarschijnlijk geestelijk minder slim zijn. De groep mensen word altijd in 2en gesplitst, slimme en de minder slimme. Vandaag deden we het samen.
Ze hebben een lesboek en een werkboek en je probeert ze wat gramatica en woord kennis bij te brengen zodat ze kunnen communiceren met toeristen.
Ze zijn erg leergierig en geven duidelijk aan wat ze al gehad hebben en luisteren goed.
Het uur was zo voorbij, zij gaan de rest van de dag namelijk ook aan het werk.

Terug gekomen hebben we een poosje gerust en zijn vanmiddag op pad gegaan om naar city orphanage te gaan.
Een complex waar weeskinderen worden opgevangen, 1 baby is na haar geboorte, enkele weken geleden, hier achtergelaten door haar 19 jaar oude moeder omdat de zwangerschap ongepland was. Dit is een van de grootste redenen, daarnaast worden kinderen met een afwijking ook vaak achtergelaten in het ziekenhuis of naar het weeshuis gebracht.
Afgelopen zaterdag zijn we er voor het eerst geweest, het is een gebouw wat in redelijk goede staat is. Op de binnenplaats staan een paar speelterreinen, wip/schommel en draaimolen. De plekken waar de kinderen verblijven worden duidelijk regelmatig schoongemaakt, de mensen krijgen genoeg eten. Wel is het voor ons scheinend om te zien dat ze op mini bedjes/matjes slapen en niks hebben om echt mee te spelen. De verzorging is wel goed, maken weinig contact met ons maar zijn er wel voor de kinderen, papieren luiers bestaan hier niet, wel katoenen lappen. Ze worden verschoond soms wat laat maar de kinderen zijn niet vies.
Wij komen daar om met de kinderen te spelen, dit gebeurt bijna elke middag als we werken een fijn gevoel dat we dit voor ze kunnen doen, zelf hebben/krijgen ze eigenlijk niet.
De kleuters/niet of licht gehandicapten gaan we als eerste heen, dit is een leuke inkomen. Bij de zwaardere gehandicapte dames kun je helpen met eten evt mee wandelen. De mannen groep is minder prettig, ik voel me daar minder op mijn gemak. De baby's zijn schattig en leuk om mee te knuffelen.

Morgen weer twee nieuwe projecten, nu lekker ons bedje opzoeken