t laatste dagje...

Vandaag is het zover….onze backpack opnieuw inpakken…en ons ‘huisje’ verlaten. Dit laatste weekje was bijzonder…afscheid nemen van de projecten, van alle mensen die we hebben leren kennen tijdens de projecten en daarbuiten, afscheid nemen van onze huisgenoten en ook een begin van een nieuw avontuur… de rest van vietnam gaan bewonderen.
Vanmorgen zijn we naar ons laatste project geweest…Nhip Cau. Dit was toch wel het project wat we het leukst vonden heen te gaan. Het lesgeven was heel leuk, maar ook de mensen die we daar ontmoet hebben waren erg bijzonder en zulke lieve mensen die we nooit meer gaan vergeten. Het was dan ook fijn om daarmee onze 8 weken vrijwilligerswerk af te sluiten. We hebben ‘cafe sua’ laten bezorgen voor iedereen en hebben lekkere koekjes gehaald… jaja om 8 uur s’ochtends al. Fenke en ik zijn wel in het zonnetje gezet door hun… we kregen een soort certificaat voor ons werk als ‘teacher’ en we kregen beide een persoonlijk cadeautje, een zelfgemaakt armbandje en een sleutelhanger met onze naam erop. Deze hadden ze nog niet in de winkel, maar was speciaal voor ons gemaakt. Nou super bijzonder en voelde ook zo. Na heel wat ‘goodbye wishes’ opgeschreven te hebben in alle boekjes hebben we nog even wat foto’s gemaakt. We zaten allemaal met een beetje gedeelde gevoelens. Op zich was het afscheid heel leuk, maar ik vind het toch ook wel, en dat merkten we ook heel erg bij de mensen, jammer dat hier ook weer een eind aan komt.
De rest van de week hebben we ook van de andere projecten afscheid genomen en hebben we ook nog een bezoek gebracht aan het ‘general hospital’ hier. Een van de lokale mensen hier, miss Hahn, heeft ons hiermee naar toe genomen. Onze wens is toch nog in de laatste week in vervulling gegaan.
Ongeveer 70% van de vietnamesen hier is verzekerd, de andere 30 % zijn arme mensen waarvoor de zorg gratis is. Verzekerd en onverzekerd melden zich bij verschillende balies. De zorg voor kinderen onder de 7 is gratis. Een verzekering voor 1 persoon kost 650.000 Dong (ongeveer 25 euro per jaar). Wanneer je je als een gezin verzekerd is het goedkoper, dan is het de helft. Een ziekenhuiskamer kost per dag hier 300.000 (12 euro) Dong voor een drie persoonskamer en 120.000 (5 Euro) dong voor een 5/ 6 persoonskamer
Het ziekenhuis ligt op een groot terrein waar ook een restaurant en winkel bevind. Fenke en ik hebben verschillende afdelingen gezien; bloedafname, spoedeisende hulp, een soort Ic, zwangeren, rontgen, dossieropslag (alles op papier nog), wasafdeling.
Was erg bijzonder hier te zien. Vooral op de afdelingen waar de patienten lagen heeft veel indruk gemaakt. Patienten liggen op hele dunne matrasjes te liggen en familie zit en ligt erom heen. Sommigen lagen gewoon op de grond onder het bed te slapen. Eten wordt meegebracht en eten op de grond om de patient heen. Er zijn geen gordijnen rond de bedden dus privacy is wel ver te zoeken. We hebben nog een kindje met vader en moeder ontmoet die net 3 dagen oud was. Wat een schattig zeg... Ook zijn we bij een meisje van denk ongeveer 4 jaar oud langs geweest die was gevallen in de badkamer. Bijzonder om zo van heel dicht bij de zorg mee te maken. Wat ons meeviel was de rontgenafdeling. Best moderne apparatuur werd er gebruikt en zelfs een mri en scan gezien. De apparatuur zag er natuurlijk wel wat verouderd uit.
Ben er blij dat we dit bezoek nog even op de valreep hebben kunnen doen.
Nou dit was even een korte blog met foto’s die ik toch nog even wou plaatsen voordat we hier vertrekken. Het waren 8 weken om nooit meer te vergeten. Het voelt nu best raar om dit weer achter te laten, maar heb ook zin in het nieuwe avontuur. We hebben al zoveel gehoord van de andere vrijwilligsters die ons voor zijn gegaan, over de rest van vietnam. Ben zo benieuwd hierna geworden… Hup backpack op en gaan!
Vanavond hebben we nog ons afscheidsavondje met onze huisgenoten en een aantal lokale jongens hier. Morgenvroeg worden we om 7 uur s’ochtends opgehaald met het busje, tenminste dat hopen we…haha. En dan op naar het vliegveld!!!!